49 ปีก่อนคริสตกาล จักรพรรดิฮั่นเซฺวียนสิ้นพระชนม์ และหลิว ชื่อ สืบราชสมบัติต่อเป็นจักรพรรดิฮั่น-ยฺเหวียน (漢元帝) ทรงแต่งตั้งหวัง เจิ้งจฺวิน ขึ้นเป็นพระจักรพรรดินีมเหสี (empress consort) เรียกว่า "หฺวังโฮ่ว" (皇后; "ราชเทวี") และแต่งตั้งหลิว อ้าว พระโอรสของพระองค์กับหวัง เจิ้งจฺวิน เป็นไท่จื่อ ส่วนหวัง จิ้น บิดาของหวัง เจิ้งจฺวิน ก็ได้รับบรรดาศักดิ์ "โหฺว" (侯)[1]

แต่เมื่อหลิว อ้าว เติบใหญ่ขึ้น จักรพรรดิฮั่น-ยฺเหวียน ก็ปริวิตกเกี่ยวกับความสามารถของเขา ทั้งหันไปพอพระทัยในพระโอรสอีกพระองค์หนึ่ง คือ หลิว คัง (劉康) ผู้มีฐานันดรศักดิ์ว่า "ชานหยางหวัง" (山陽王) เนื่องจากมีคุณลักษณะหลายประการที่คล้ายพระองค์ เช่น ความชื่นชอบด้านดนตรี โดยเฉพาะการเล่นกลอง ทั้งหลิว คัง ยังแสดงความปราดเปรื่องอยู่เนือง ๆ ขณะที่หลิว อ้าว เอาแต่ร่ำสุรานารี ทำให้เกิดความตึงเครียดเรื่องตำแหน่งไท่จื่อระหว่างหวัง เจิ้งจฺวิน มารดาของหลิว อ้าว กับหญิงสกุลฟู่ (傅) ฐานันดรศักดิ์ว่า "ฟู่เจาอี๋" (傅昭儀) มารดาของหลิว คัง

ครั้นจักรพรรดิฮั่น-ยฺเหวียน ประชวรลงในราว 35 ปีก่อนคริสตกาล พระองค์มักเรียกฟู่เจาอี๋กับหลิว คัง เข้าไปถวายการรับใช้ใกล้ชิดถึงพระแท่นที่บรรทม ส่วนหวัง เจิ้งจฺวิน กับหลิว อ้าว นั้น นานครั้งจะรับสั่งหาสักที เมื่อยิ่งประชวรหนัก จักรพรรดิฮั่น-ยฺเหวียน ก็ยิ่งดำริเกี่ยวกับการเปลี่ยนไท่จื่อ มีพระประสงค์จะให้หลิว คัง ขึ้นแทน แต่ก็เลิกล้มพระทัยเมื่อฉื่อ ตาน (史丹) ขุนนางผู้ใหญ่ ถวายคำแนะนำว่า ไม่บังควร ฉะนั้น หลิว อ้าว จึงได้เป็นไท่จื่อต่อ และได้สืบราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิฮั่นเฉิง (漢成帝) หลังจากจักรพรรดิฮั่น-ยฺเหวียน สิ้นพระชนม์เมื่อ 33 ปีก่อนคริสตกาล